Willen we de realiteit serieus nemen, dan is een andere benadering nodig. Het gaat erom dat we mensgeoriënteerde kaders scheppen; kaders waarbinnen mensen en teams optimaal kunnen functioneren. Met ruimere grenzen, maar ook met nieuwe en verbeterde spelregels. Onze geesten moeten bevrijd worden van versleten zienswijzen; overbodige ballast die grootse prestaties in de weg staan. Dit vraagt veel van ons. Zeker als we met onze organisatiestructuren willen aansluiten op de behoefte aan flexibiliteit. Om daadwerkelijk te veranderen, zijn er twee verschuivingen nodig:

• Van functionele hiërarchieën naar gedecentraliseerde organisatiestructuren. Controle moet in het organisatieontwerp ingebed zijn, in plaats van uitgeoefend worden over mensen. Zo boek je positieve resultaten door zelfregulering en ligt de focus niet langer op die ouderwetse managementstijl van command and control.
• Van vastgestelde jaarlijkse budgetten naar flexibele businessplanning. Leg prestaties langs een relatieve en betekenisvolle meetlat, forecast dynamisch en alleen wanneer het écht nodig is, stel je planning en toewijzing van middelen constant bij en beloon gedeelde successen. Met andere woorden: omarm de dynamiek van het onberekenbare, in plaats van te denken dat je de toekomst kunt voorspellen.